(शहजाद)

काय सांगू मी तुला प्राण प्रिय सख्या तूच एकटा नाही आहेस की जो माझ्यावर चिडून , रागावून रुसून बसला आहेस.किती जिवलगां विरुद्ध जाऊन मी तुला माझं करायचं ठरवलं होतं. तुझ्यासाठी जगाला दूर सोडून मी येथ पर्यंत पोहोचलो आहे परंतु तूच आता पाठ फिरवून निघून चालला आहेस. असा काय अपराध केला आहे मी?
मी तुझ्यात माझा मित्र, माझा प्रियकर, माझा सखा शोधात होतो. कधी मला तुझा हात हातात घेऊन तुझ्या डोळ्यात स्वतःला हरवायचं होतं तर कधी तुला माझ्यात हरवताना अनुभवायचं होतं पण तू तर जणू काही मानवी इच्छा आकांक्षेपासून दूर असलेला गाभाऱ्यात प्रतिष्ठापना झालेला ईश्वरच ज्याच्या समोर मी केवळ नतमस्तक होऊ शकतो.
खरच तू कोण आहेस नक्की ?
जीवदान देणारा एखादा देवदूत की एखादा क्रूर हत्यारा.तुला मी जगावंसं वाटतं की मरावं? कारण त्या भेटीत जे विष तू मला दिलंस त्यात काही अमृतकण देखील होते.जसं ते विष माझ्या अंगांगात भिनून माझा जीव हरण करीत आहे तसच ते अमृतकण माझ्या जगण्याची उमेद वाढवीत आहेत.

वक़्त (इन्दीवर)

वक़्त करता जो वफ़ा आप हमारे होते
हम भी औरों की तरह आपको प्यारे होते
अपनी तकदीर में पहले ही से कुछ तो ग़म है
और कुछ आपकी फितरत में वफ़ा भी कम है
वरना जीती हुयी बाज़ी तो ना हारे होते
हम भी प्यासे हैं ये साकी को बता भी न सके
सामने जाम था और जाम उठा भी न सके
काश हम घिरते महफ़िल के न मालिक होते
दम घुटा जाता है सीने में फीर भी ज़िंदा हैं
तुमसे क्या हम तो ज़िन्दगी से भी शर्मिन्दा हैं
मर ही जाते न जो यादों के सहारे होते